سن یائسگی طبیعی و مقایسه شیوع عوارض زودرس ناشی از آن درمراحل مختلف گذار یائسگی در زنان شهرستان گناباد

مقدمه و هدف: یائسگی نشانه پایان ظرفیت تولید مثلی زنان است که در نتیجه قطع دائم عملکرد تخمدان ایجاد می شود و فرایندی تدریجی است که برای بسیاری از زنان بین سنین 47 و 55 سال رخ می دهد و علائم و عوارض متعددی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین سن یائسگی طبیعی و مقایسه ی شیوع عوارض ناشی از آن درمراحل مختلف گذار یائسگی در زنان شهرستان گناباد انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه تحلیلی ومقطعی است که در سال 1389 بر روی 398 زن 55-40 ساله شهرستان گناباد که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند،انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه عبارت بودند از: تمایل به شرکت در پژوهش ، سن بین 55-40 سال ،سکونت در شهرستان گناباد ، عدم وجود بیماری جسمی وروانی تحت درمان، عدم سابقه جراحی برداشتن تخمدان و رحم و عدم بروز یائسگی مصنوعی. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد یائسگی گرین بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار spss ورژن 14 و آزمون های آمار توصیفی، کای اسکوئر،t-student، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری05/0 p< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مطالعه حاضر میانگین و میانه سن یائسگی به ترتیب 69/3 ± 34/46 و 47 سال بدست آمد و 2/65 درصد زنان یائسه حداقل یکی از عوارض زودرس یائسگی را داشتند. شایعترین عارضه زودرس یائسگی عصبانیت (56 درصد) و کمترین عارضه گیجی (4/20 درصد) بود. در گروه پره منوپوز عصبانیت و سردرد، در گروه پری منوپوز درد مفاصل و گرگرفتگی ،و در گروه پست منوپوز گرگرفتگی و درد مفاصل به ترتیب به عنوان شایع ترین عوارض گزارش گردیدند. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر سن یائسگی نسبت به سایر مطالعات پائین تر و میزان علائم وعوارض زودرس یائسگی بیشتر بود. با برنامه ریزی صحیح در جهت اصلاح عوامل قابل تعدیل می توان سن یائسگی طبیعی را افزایش و عوارض زودرس ناشی از آن را کاهش داد.